เครื่องดนตรีไทยประเภทดีด

เครื่องดนตรีไทยประเภทเครื่องดีด

เป็นเครื่องดนตรีที่ทำจากไม้ผสมโลหะ  มีเส้นลวดผูกติดกับไม้ขึงให้ตึง  ใช้นิ้วมือดีดสายให้สั่นสะเทือนทำให้เกิดเสียง  เช่น  พิณน้ำเต้า  จะเข้  กระจับปี่  ซึง

ซึง     

ซึงมี 4 สายเหมือนกระจับปี่ มีรูปร่างคล้าย พิณวงเดือนของจีน (จีนเรียก เยอะฉิน) ของไทยทางภาคเหนือ เรียก ซึง ส่วนภาคอีสาน เรียกพิณอีสานเป็นเครื่องดนตรีพื้นเมืองภาคเหนือใช้ประสมวงกับปี่ซอ

   

 จะเข้

เป็นเครื่องดีดที่มีเสียงกังวาน ไพเราะ สันนิษฐานว่า ปรับปรุงมาจากพิณ เพื่อให้นั่งดีดได้สะดวก ตัวจะเข้ทำด้วยไม้ขนุนท่อนเดียวมีเท้ารองตอนหัว 4 อัน ตอนปลายหาง         อีก 1 อัน  มี 3 สาย ไม้ดีดกลม ปลายแหลม ใช้ดีดไปบนสาย   ที่พาดบนนม นม มี 11 อัน ประสมอยู่ในวง เครื่องสาย       วงมโหรี

     

พิณ

พิณมี 2 ชนิด  คือ พิณน้ำเต้า และพิณเพียะลักษณะคล้ายกัน คือกะโหลกทำด้วยน้ำเต้ามีลูกบิดสายสำหรับเร่ง และตั้งเสียง พิณน้ำเต้ามีสายเดียว ส่วนพิณเพียะมี 4 สาย ใช้ดีดประสาน และคลอกับเสียงร้องของผู้เล่นเอง

กระจับปี่

กระจับปี่ คือ พิณชนิดหนึ่งมี 4 สาย กะโหลกเป็นรูปรีแบน ทั้งด้านหน้า และด้านหลังทวนยาวเรียวโค้งมีนมรับนิ้วสำหรับกดสาย 11 นม ไม้ดีดทำด้วยเขาหรือกระดูกสัตว์ กระจับปี่เป็นเครื่องดนตรีโบราณ 
แหล่งที่มา:https://jayjay3456.wordpress.com/